حکمة اخری مشرقیة : (تشابه وحدت و وجود)

þ  وجود حقیقی در هر شیء نمونه و مثالی و به تعبیر دیگر آیتی دارد که در اعداد، 1 ( بر فرض واحد ریاضی بودن) ، در حروف الف و در خطوط نقطه، نمونه، مثال و آیت آن است.

þ  همان رابطه که میان وحدت 1 با اعداد هست را می توان میان خدا که وجود حقیقی است با غیر خدا مشاهده کرد.

þ  رابطه واحد را با عدد چنین می توان توصیف نمود : عدد جز تکرار واحد و تجلی مکرر او نیست و هیچ نحوه هویت مستقل ندارد و واحد نیز نه عدد که عدد ساز است و اصل هر عدد محسوب میشود به نوعی که اگر از هر عدد به مقدار تکرار واحد کم کنید چیزی از عدد نمی ماند که بخواهد هویت آن عدد را تشکیل دهد.

þ  واحد اصل است و عدد تکرار یا به تعبیر دقیق تر ظهور مکرر اوست. بنا بر این، ظهور شیء ، بوجهٍ چیزی جز خود آن شیء نیست و در عین حال بوجهٍ غیر از خود آن شیء است چرا که شیء مُظهر، هویتی مطلق و مستقل دارد بر خلاف ظهورش که هیچ هویتی سوای آینه مُظهر خویش ندارد.

þ  هر عدد محدود به حدود خود است به نوعی که مثلا از 5 نمیشود واحدی کم کرد و یا واحدی بر آن افزود، چرا که در هر صورت عدد 5 را نخواهیم داشت .اگر کم کنیم مرتبه عدد 4 و اگر بیفزایم مرتبه عدد 6 خواهد بود.

þ  واحد هیچ یک از حدود اعداد را ندارد. مطلق و بی حد است و در عین اینکه می تواند بی نهایت تکرار شود ، همچنان بر وجه واحدیت خود باقی است . هویتی مستقل دارد چرا که نیازی به هیچ یک از اعداد ندارد . هیچ مرتبه ای از مراتب اعداد مقوم وجودی او نیستند اما او مقوم هویت همه اعداد است.گویا واحد در همه مراتب درخشید و جلوه کرد ولی رنگ هیچ مرتبه ای را نگرفت.

þ  این رابطه مثالی است از رابطه خداوند متعال با غیر خود که او ظاهر بالذات است و ما سوی الله ظهور او هستند و می دانیم که شیء مَظهر نماینده کمال مُظهر خویش است و از خود هیچ هویت مستقلی ندارد چرا که تمام هویت او را حیثیت آینه گونی او نسبت به مُظهر خویش تأمین می کند.

þ  ما سوی الله ملکه و امکان ارائه کمالات وجود حقیقی را داراست و هویت حقیقی آن همین نمود مَظهری اوست اما این شأن ( نمود بودن ) ما سوی الله حقیقی است نه مانند سراب که نمودش هم مجاز است .

v  از دوست گرامی و فاضل ارجمند حجة الاسلام قربانی به خاطر تهیه این گزارش تشکر می کنیم . (با اندکی تصرف و ویرایش نقل گردید.)